- زبان آوران (زَ وَ)
جمع زبان آور:
زبان آورانی که وقت شتاب
کلیچه ربودندی از آفتاب.
نظامی.
زبان آوران را بتو بار نیست
که با مشعله گنج را کار نیست.
نظامی.
نگویمت چو زبان آوران رنگ آمیز
که ابرمشک فشانی و بحر گوهرزای.
سعدی.
نگفتند حرفی زبان آوران
که سعدی نگوید مثالی بر آن.
سعدی (بوستان).
زبان آوران رفته از هر مکان
تضرع کنان پیش آن بیزبان.
سعدی (بوستان)
زبان آورانی که وقت شتاب
کلیچه ربودندی از آفتاب.
نظامی.
زبان آوران را بتو بار نیست
که با مشعله گنج را کار نیست.
نظامی.
نگویمت چو زبان آوران رنگ آمیز
که ابرمشک فشانی و بحر گوهرزای.
سعدی.
نگفتند حرفی زبان آوران
که سعدی نگوید مثالی بر آن.
سعدی (بوستان).
زبان آوران رفته از هر مکان
تضرع کنان پیش آن بیزبان.
سعدی (بوستان)
